- رضا عباسی (رِ عَبْ با)
مشهور به آقا رضا عباسی بن علی اصغر کاشی. نقاش معروف متوفای 1044 هجری قمری وی در خدمت شاه عباس اول بود و معین مصور از شاگردان اوست. از آثار وی تعداد قابل ملاحظه ای به امضای خود او درموزه های بوستون، لوور، کتاب خانه ملی پاریس، متروپولیتن و ارمیتاژ موجود است. از خصوصیات نقاشیها و تصاویر وی دقت و ملاحظه در کلیۀ شؤون زندگی است. این استاد نقاش را با ’علیرضا عباسی’ خوشنویس نباید اشتباه کرد. (از فرهنگ فارسی معین، اعلام). در زمان شاه عباس بزرگ در اثر توسعۀ مراودات سیاسی و بازرگانی با کشورهای اروپا و ازجمله ایتالیا نمونۀ نقاشیهای ایتالیا در بازار اصفهان رواج یافت و از این راه ذوق نفاشی و تشویق نقاشان در شاه عباس تقویت شد و رقابت باهنرپروری دربار جهانگیر پادشاه هندوستان بر این امرمزید گشت. در این دوره سرآمد هنرمندان و نقاشان اصفهان آقا رضا بود که از شاه عباس لقب عباسی را گرفت. وی در اثر تماس مستقیم با تودۀ مردم ضعف اخلاق و تن پروری مخصوص آن عهد را دریافت و درصدد بیان آن برآمد و خود به ورزش و کشتی گیری روی آورد که مؤلف عالم آرای عباسی به طنز و تمجید از آن یاد می کند. این امر درسبک خیال و اندیشۀ او تأثیر کافی داشت و تمایل اورا نسبت به زندگی در محیط ورزش باید بهترین معرف اندیشه های او دانست. استغنای طبع از تمام آثار او پیداست و بنابه نوشته های خود تصاویر و تابلوهای او نمایشگر خاطرات و تأثرات درونی از مشاهدات بوده است. به نوشتۀ اسکندر منشی پدر او مولانا علی اصغر کاشی نقاش بوده و در زمان ابراهیم میرزا و اسماعیل میرزای صفوی می زیسته است. مدت کار رضا عباسی از 1007 تا 1044 ه. ق. بوده و او از استاد محمدی متأثر است ولی خود صاحب سبک و ابتکار است. یکی از کارهای او در موزۀ ایران باستان موجود است. (از مجلۀ آینده شهریور و مهر 1324 هجری شمسی شمارۀ 11 و 12 به قلم مهدی بهرامی)